දු.ක සහ දුක

උදේම බම්බලපිටියට යාමට පිටත් වූයේ මිතුරෙකුට සහය වීමටය...මා නිවස අසල බස් නැවතුමට පිවිසියේ මාලබේ නගරයට යන බස් රථයක් අල්ලා ගැනීමටයි...මා පාරට පැමිනෙන විටම එක් බස් රථයක් යනු පෙනුනි.හෙමින් සීරුවෙ බස් නැවතුමට ගොස් කල්පනාවකට වැටුනි.......

බසයක් පැමිනෙන සෙයාවකුදු නැත.....මා හට ගමන් කිරීමට අවැසි බස් රථය පැමිනෙන්නේද හරි හැටි නියමිත වේලාවකටද නොවේ.....

මගේ දුරකථනයේ නාදයක් නිකුත් වීය....

ඒ මිතුරෙකුගෙ උපන් දිනය අද යැයි සිහිකිරීමට මුහුනු පොතෙන් ලැබෙන පනිවිඩයකි....එය කියවා මිතුරාට සුභ පැතු මම මුහුනු පොත පුරා සැරි සැරීමට පටන් ගත්තේය. මාගේ සිහිය දුරකතනය සොරාගෙනය මද වෙලාවක් ගත වු බැව් අවබෝධ විය...

දෑස් පිස දමා දුරකතනයෙන් ඔලුව අහකට ගත්තේය......අහෝ ඛේදයකි.... ඉරකි තිතකි..

බස් රථය මා පසු කර ගොස් හමාරය...... දු.ක දුක ම විය....